استفاده از نانوفیبر سلولزی و پیله ابریشم به عنوان پرکننده و تقویت کننده رزین اوره فرمالدهید در ساخت تخته لایه

در این تحقیق، خواص فیزیکی و مکانیکی تخته لایه ساخته شده از گونه صنوبر تبریزی با چسب اوره فرمالدهید همراه با نانو فیبر سلولزی و ژل پیله ابریشم مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از نانو فیبر سلولزی و ژل پیله ابریشم به عنوان ماده پرکننده و تقویت کننده در پنج سطح 0، 1، 3، 5 و 7 درصد و ژل پیله ابریشم به عنوان پرکننده در چهارسطح 0، 10، 20 و 30 درصد وزن خشک رزین استفاده شد. خواص فیزیکی و مکانیکی نمونه های آزمونی شامل درصد رطوبت، دانسیته، جذب آب و واکشیدگی ضخامت بعد از 2 و 24 ساعت غوطه وری در آب، مدول الاستیسیته و مقاومت خمشی موازی و عمود بر الیاف لایه سطحی و مقاومت برشی مطابق با استاندارد iso و en اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که افزایش میزان نانو فیبر سلولزی موجب کاهش جذب آب و واکشیدگی ضخامت بعد از 2 و 24 ساعت غوطه وری در آب و افزایش مدول الاستیسیته و مقاومت خمشی موازی با الیاف لایه سطحی شد. به طوری که کمترین میزان واکشیدگی ضخامت بعد از 2 و 24 ساعتغوطه وری در آب مربوط به سطح 7 درصد نانو سلولز بوده و کمترین میزان واکشیدگی ضخامت بعد از 2 ساعت غوطه وری در آب مربوط به سطح 1 درصد نانو سلولز و بعد از 24 ساعت غوطه وری در آب مربوط به سطح 7 درصد نانو سلولز بوده است. و نیز بیش ترین میزان مقاومت خمشی موازی با الیاف لایه سطحی مربوط به استفاده از 5 درصد نانو سلولز بوده است، و از طرف دیگر مدول الاستیسیته در میزان 7 درصد نانو سلولز بیش ترین افزایش را داشت. در مورد مقاومت برشی، افرایش میزان نانوسلولز سبب افزایش مقاومت برشی شد اما اختلاف معنی داری بین سطوح مختلف تیمار مشاهده نشد. هم چنین نتایج نشان داد که افزایش میزان مصرف ژل پیله ابریشم موجب کاهش واکشیدگی ضخامت بعد از 2 و 24 ساعتغوطه وری در آب و افزایش مدول الاستیسیته و مقاومت خمشی موازی با الیاف لایه سطحی شد. به طوری که کمترین میزان واکشیدگی ضخامت مربوط به استفاده از 30 درصد ژل پیله ابریشم بوده است و نیز بیش ترین میزان مقاومت خمشی و مدول الاستیسیته موازی با الیاف لایه سطحی به ترتیب مربوط به استفاده از 20 و 30 درصد ژل پیله ابریشم بوده است. و در مورد مقاومت برشی با افزایش میزان ژل پیله ابریشم اختلاف معنی داری بین سطوح مختلف تیمار مشاهده نشد ولی یک روند افزایشی را نشان داد.